یادداشت روژان صادقی

        خب این دومین کتابی بود که از مستور خوندم. نمیدونستم که داشتیمش و وقتی که توی کتابخونه پيداش کردم خیلی ذوق زده شدم!
اما بعد که شروع کردم به خوندن حسابی زد تو ذوقم. چون يادمه سر کتاب "روی ماه خداوند را ببوس" توی همون صفحه اول من میخکوب کتاب شدم.
به نظرم موضوع خودش به تنهایی خیلی موضوع خوبی بود. مرد عاشقی که سر زایمان همسرش رو و بعدش هم بچه شو از دست داده. موضوع میتونست خیلی جاذب تر از این باشه ولی به نظرم مستور از راه درستی نرفت. ایده داستان های کوتاه تو هر فصل ایده خوبیه ولی نه برای همچین موضوعی.
شاید اگه اولین کتابی که میخوندم "روی ماه خداوند.." نبود از این بیشتر خوشم میومد.
در کل بعضی از داستان هاش بد نبود ولی خیلی دلچسب من نبود و تا حدی اون ایده خوبی که در مورد مستور داشتم و تو ذهنم خراب کرد.