یادداشت فاطیما بهزادی

        موفق شدم یک کتاب دیگر از شاعر معاصر مورد علاقه ام بخوانم 
و بخشی که بسیار دوست داشتم:
به نام تو حتی، شک کرده ام. به درختان و شاخه های شان که شاید ریشه ها باشند و شاید سال هاست که زیر زمین زندگی می کنیم. چه کسی جای جهان را عوض کرده است؟ و چرا پرندگان در معده های ما پرواز می کنند؟ و چرا قرص ها تولدم را به تاخیر می اندازند؟ سال هاست که زیر زمین زندگی می کنیم و شاید روزی از هفتاد سالگی ام به دنیا بیایم و احساس کنم که مرگ پیراهنی ست که به تن می کنیم. می توانی دکمه هایش را ببندی یا باز بگذاری، می توانی آستین هایش را بالا بزنی، می توانی... من حدس های مردی زندانی ام از فصل های پشت دیوار