یادداشت طاهره شاهجویی

        کتاب را در ایام ماه مبارک رمضان خواندم و شب قدر تمام کردم. در ابتدا هیچ تصویری از کتاب نداشتم ولی وقتی شروع کردم جذب داستان روان و ساده و گیرا شدم. اتفاقات تاریخی و روایت ها وقتی در قالب رمان و داستان در می ایند، ماندگاری در ذهن را بیشتر می کنند و این گونه داستان پردازی که در یک بستر تاریخی یک داستان تعریف می شود محبوب من است مثل کتاب نخل و نارنج...
کل کتاب در مورد امیرالمومنین و جنگ صفین و معاویه بود ولی اونقدر که دربار معاویه در قصه بود، مولا در داستان پررنگ نبود و از جانب سوم شخص تعریف می شد. من سبک روایت رو دوست داشتم ولی به نظرم اگر مولا ضریب بیشتری در روایت می گرفت ، دلنشین تر و جذاب تر می شد.
عدالت علوی نقطه پررنگ قصه بود ولی عطوفت و مهربانی علوی کمتر در کنار ان برجسته می شد و این نقطه تاریکی در روایت بود.