یادداشت گ

        فکر نمیکنم بعد از کتابِ آلبر ماله و ژول آیزاک با ترجمه‌ی رشید یاسمی که در سال ۱۳۱۰ چاپ شده بود کتابی مستقلا به انقلاب فرانسه پرداخته باشد.حالا بعد از چیزی حدود ۹۰ سال مریم هاشمیان کتابی را از ژورژ لوفور ترجمه کرده است که خودش چاپش در زبان فرانسوی به سال ۱۹۵۱ برمیگردد یعنی آیا این کتاب چنان مرجع و مهم بوده است که تصمیم گرفته شده است به جای کتاب‌های مفصلی که در سال‌های اخیر مبتنی بر تحقیقات متاخر به فرانسوی یا انگلیسی چاپ شده است این کتاب برگزیده و چاپ شود؟! از این گذشته، ژورژ لوفور در این کتاب، برکنار از موضع‌گیری شخصی نسبت به وقایع نیست و ما به عنوان ایرانیانی که هنوز درک قابل‌توجهی از انقلاب فرانسه نداریم نیازمند روایتی گزارش‌گونه و بی‌طرف از رویدادهای آن هستیم نه صرفا تحلیلِ یک مورخ که مبتنی بر مکتب‌ آنال وقایع را تحلیل میکند. درنهایت باید گفت کتاب داده‌های بسیار خوب و جدیدی از انقلاب فرانسه به دست میدهد و خواندنش مفید خواهد بود.