یادداشت جیران مهدانیان

        یک اثر متفاوت و عجیب است
رفت و برگشتی بین دنیای ذهن شخصیت داستان با پیرامون او.
پیرامونی که خلاصه در صداها و بوها و حس لامسه‌ست چون شخصیت داستان قدرت بینایی ندارد.
غرق می‌شوی در دنیای تاریک و بدون رنگ دختری ۲۲ ساله که تمام دقایق و ساعت‌ها و روزهای زندگی‌اش را با مادرش در یک خانه می‌گذراند.
ارتباط ذهنی شخصیت با ابوعلی سینا را دوست داشتم.
می‌خواهم بگویم کتاب بیش از حد سیاه بود اما بعد فکر می‌کنم دنیای انسان‌های نابینا می‌تواند همین‌قدر سیاه باشد.
تصورش هم سخت است.