یادداشت هومن

        [نمی‌شود با نهج‌البلاغه انقلاب کرد و با توضیح‌المسائل حکومت

«پیامبر فرمود:″هرگز امتی(کلمه امت مساوی است با آنچه امروز جامعه می‌گوییم) به مقام قداست نمی‌رسد مگر آن وقت که وضع به این منوال باشد که ضعیف حقش را از قوی بدون لکنت کلمه بگیرد؛ وقتی ضعیف در مقابل قوی می‌ایستد لکنتی در بیانش وجود نداشته باشد″
...
در اصطلاح قرآن یا در اصطلاح پیغمبر اگر گفته می‌شود ″حدود″ یعنی مطلق مقررات اسلامی اعم از قوانین جزائی یا قوانین غیر جزائی. در یک جامعه فاسد گاهی حدود الهی به حالت تعطیل درمی‌آید. وقتی به حالت تعطیل درآمد، نظام اجتماعی در همان قسمت مربوط به آن قانون به حالت نیمه‌تعطیل درمی‌آید، اعم از آن که آن قانون الهی به طور کلی تعطیل شده باشد یا به صورت تبعیض درآمده باشد یعنی در مورد بعضی اجرا می‌شود، در مورد بعضی دیگر اجرا نمی‌شود؛ قانون قدرتش برای به تله انداختن قوی، ضعیف است و برای گرفتار کردن ضعیف، قوی است. این یک مورد از موارد تعطیل حدود الهی است.
...
حکومت اسلامی یعنی حکومتی که برای اجرای قانون تا این اندازه حساسیت داشته باشد. بنازم حکومت‌هایی را که یک چوپانِ بهاییِ سنگسریِ آن[=هژبر یزدانی از نزدیکان شاه در ظرف ده سال به آن ثروت می‌رسد و با کمال افتخار در روزنامه مصاحبه می‌کند، دو تا دستش را پیش می‌آورد عکس‌برداری می‌کنند و می‌گوید: ″به کوری چشم این مردم، هر یک از این انگشترهای من چهل میلیون تومان ارزش دارد″!

على(ع) می‌گوید: وقتی که در جامعه چنین چیزهایی وجود داشته باشد (او چیزهای کوچک‌تری را مثال می‌زند) اگر مرد مسلمان وقتی این جور چیزها را می‌شنود از غصه بمیرد، از نظر من مورد ملامت نیست، بلکه شایسته است.»

سخنرانی آبان ۵۷.
برشی از متن کتاب.

https://hooman.bio.link/