یادداشت Soli

        دو هفته پیش گذاشتمش روی کرنتلی ریدینگ که واقعا بخونمش، ولی امروز تازه تونستم بشینم پاش. گاد بلس ایت، مترو رو می‌گم.
داستان قشنگی بود. قطعا که ایرادهایی داشت، اما من ازش خوشم اومد. وقتی اسم رمان دینی میاد، آدم سرگیجه می‌گیره. اصلا طرفشون هم نمی‌رم چون معمولا لوس و بی‌مزه‌ن یا تو ذوق می‌زنن، اما این خوب بود. هیچ هم تو ذوق نمی‌زد. به قول مامان، نویسنده حرفایی زده بود که آدم می‌گفت این آدم، آدمِ سطحی‌ای نیست، به دور و برش الکی نگاه نمی‌کنه. 
هرچند که پایان یه کم عجله‌ای جمع شده بود و اون قضیه مامان مسیحا هم به نظرم نچسبیده بود. 
ولی ایول خب، خیلی هم خوب بود.