یادداشت پگاه اختردانش

        آن‌ها در کوی دوست منزل گرفته‌اند و این‌چنین از زمان و مکان و جبر و اختیار، گذشته‌اند. 
این باد نیست که بر آنان می‌وزد،  آن‌ها هستند که بر باد می‌وزند!
راهی که آن قافله‌ی عشق پای در آن نهاد، راه تاریخ است. 
و آن بانگ الرحیل هر صبح در همه جا بر می‌خیزد؛ و اگر نه، این راحلان قافله‌ی عشق، بعد از هزار و چند سال، به کدام دعوت است که پاسخ گفته اند؟
الرحیل! الرحیل! اکنون بنگر حیرت میان عقل و عشق را.

از طاقچه گوش دادم، سه ساعت و سی و پنج دقیقه سلوک بود.