یادداشت علیرضا کوچک‌پور

        وقتی کتاب را شروع کردم فکر نمی کردم بعد از اتمامش از آن راضی باشم، ولی اینگونه شد. بخش های مختلفی از نمایشنامه که در ابتدا برایم بی معنا بود، بعد از تکمیل داستان و قرارگرفتن آخرین تکه های پازل، در کنار بقیه بخش ها معنای عمیقی پیدا کردند.
پرش های زمانی جذابی داشت. صحنه های خشونت آمیزی هم داشت که برای گروه های حساس توصیه نمی شود.
شاید این داستان چندان دور از حقیقت نباشد، هرچند اگر اتفاق افتاده باشد مانند شخصیت اصلی داستان کاری جز سکوت نمی توان انجام داد. سکوتی پر از فریاد و خشم.