یادداشت زینب

        بُرِش:[سرمایه‌داری امروز احتیاج به کسانی دارد که بتوانند به طور گروهی و با مسالمت همکاری کنند، کسانی که سلیقه های متحدالشکل آنان به آسانی تحت تأثیر قرار گیرد و پیش‌بینی شود، و نیز احتیاج به کسانی دارد که احساس آزادی و استقلال کنند و گمان نبرند که از قدرت یااصل یا وجدانی خاص فرمان می‌برند و با این همه مایل باشند که بدانان فرمان داده شود، آنچه را از آنها انتظار می‌رود انجام دهند، و چون مهره‌ای بدون ایجاد تصادم و مزاحمت به ماشین اجتماع بخورند، مردانی که بدون اشکال راهنمایی شوند و بدون رهبر رهبری، بدون هدف به جلو رانده شوند و تنها هدفشان بهبود وضع خود، جنبش، کار و پیشرفت باشد. نتیجه چیست؟ انسانِ امروز با خودش، با هم‌نوعانش و با طبیعت بیگانه شده است. او به کالا مبدل شده، نیروی زندگی خود را نوعی سرمایه‌گذاری می‌داند که باید، تحت شرایط بازار، حداکثر سود را برایش تحصیل کند. ...]