یادداشت محمّد صالحی بابادی

        مطالعه‌ش برایم لذّت‌بخش بود. آرامش و چالش و مانع در کتاب، به خوبی استفاده شده بود. روند تغییر و تحوّل شخصیت‌ها در داستان، به شکلی آرام و منطقی پیش می‌رفت، نه ناگهانی و بی‌پشتوانه.
داستان در مکان‌های متعدّدی نمی‌گذرد، به ویژه در دو سوم ابتدایی داستان. به شخصه با این نکته مشکلی ندارم و آن را نقص نمی‌دانم؛ ولی ممکن است با سلیقۀ کسانی سازگار نباشد.
با آنکه کتابی مذهبی است و از آرمان‌های مذهبی نیز عقب‌نشینی نشده، تلاش نویسنده این است که مفاهیم مذهبی را به نحوی پخته و منطقی به خواننده نشان دهد، نه احساسیِ محض.
در پایان داستان، دربارۀ قسم شخصیّت اصلی برای لو ندادن رئیس اشرار، نکته‌ای گفته شده (اگر پیامبر هم بود، به این قسم پایبند می‌ماند) که به نظرم از لحاظ فقهی، محلّ بحث و اشکال می‌تواند باشد.