یادداشت آرزو حسام
1403/12/9
خیلی تموم شدنش طول کشید.
من این رو با اختلاف از دوتا سفرنامه‌ی قبلی گی دولیل (شنژن و پیونگ یانگ) کم‌تر دوست داشتم، شاید دلیلش این باشه که نویسنده خیلی وارد خاطرات شخصی شده و کتاب بیش‌تر شبیه روزمره‌نویسی بود تا سفرنامه؛ اما در هر صورت بامزه بود و واسه من که مطلقاً چیزی درمورد میانمار نمی‌دونستم کم و بیش مفید بود.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.