یادداشت علی عقیلی نسب

        بسم الله الرحمن الرحیم 

از جهت زبان شعر، نصرت رحمانی یکی از خاص‌ترین شاعران معاصر می‌باشد. کسی که زبان خیابان را به اشعارش آورد و نیما برای کتاب اولش نوشت: آن چیزهایی که در زندگی است و در شعر دیگران سایه‌ای از خود را نشان می‌دهد، در شعر شما بی‌پرده‌اند. اگر این جرأت را دیگران نپسندند برای شما عیب نیست!
نصرت رحمانی واقع‌گرایانه‌ترین روایت از دوران تاریک پس از کودتا را به نمایش می‌گذارد. خود او می‌گوید من بیش از آنکه تحت تاثیر نیما باشم، از صادق هدایت تاثیر پذیرفته‌ام.

با وجود توانایی نصرت رحمانی در شعر، نشر مروارید انتخاب خوبی برای آشنایی با شعر این شاعر نیست. 
سه اشکال اصلی گزینه اشعار نشر مروارید:
۱_ویراستاری ضعیف نشر مروارید که برخی از اشعار را غیر قابل فهم کرده
۲_انتخاب نکردن بعضی اشعار درخشان نصرت رحمانی مثل شعرهای تریاک، لوطی و نفرین شده
۳_تقطیع قصیده‌ای بلند از نصرت رحمانی و آوردن آن قطعه‌ها در قالب یک شعر مجزا، بدون توضیح اینکه این‌ها تکه‌هایی از یک قصیده‌اند

شعر مرد دیگر از مجموعه میعاد در لجن:
برای آن‌ها که پس از ما زندگی خواهند کرد

می آیی و من می روم ای مرد دیگر 
چون تیرگی از بیخ گوش صبحگاهی
می ایی و من می روم ، زیباست ، زیباست
باران نرمی بر غبار کوره راهی

دشت بلاخیز غریب تفته ای بود
هر تپه ای چون طاولی چرکین بر آن دشت
ما سوختیم و خیمه برکندیم و رفتیم
اینک ، تو می ایی برای سیر و گلگشت

حلاج ها ، بر دار ، رقصیدند و رفتند
شیطان حدایی کرد در این خک سوزان
این قصر عاج افتخار آمیز تاریخ
بر پاستی ، از استخوان تیره روزان

تابوت خون آلود من گهواره ی توست
جنباندت دست پلید پیر تقدیر
هشدار یک دنیا فریب و رنگ و بازیست
روزی شنیدی گر کسی می گفت : تدبیر

می ایید و من می روم، بدرود، بدرود
چیزی نیاوردیم و چیزی هم نبردیم
بیهوده بودن ، تلخ دردی بود ، اما
اما ... چه دردانگیز ما بیهوده مردیم

با وجود انتخاب‌های نامناسب این نشر از اشعار رحمانی، دو مصاحبه اول کتاب مصاحبه‌هایی فوق العاده برای معرفی شخصیت این شاعر است.