یادداشت Mahfam Hasani

        خیلی وقت بود به کتابی که میخونم انقد حس خوبی نداشتم. بعد از حدود صفحه ۹۰ کتاب منو گرفت و تو خودش حبس کرد. حالا برام اتفاقات توی کتاب انقد زنده س که انگار خودم تو عصر طلایی آمریکا هستم. در ضمن هیچ خواننده ای مثل ادیت وارتون انقد با جزئیات افکار و حرکات کاراکترهای کتاب رو تعریف نکرده. حس خاصیه، که بدونی دختری در سال ۱۹۲۰ میلادی دقیقا همون حرکات و تصمیماتی رو میگیره که یکی ممکنه تو ۲۰۲۵ تو روابطش بگیره. در کل خیلی تا الان بهم چسبیده. به کتاب خون ها توصیه ش می کنم.