یادداشت امیررضا سعیدی‌نجات

                بسم الله

قرار نیست در این کتاب به طور کامل سهراب را بشناسیم اما قرار است که ولو اندک، اما خوب بشناسیمش...
همیشه برایم جای سوال دارد که اگر بزرگانی مثل سهراب اهل فرار از مدرسه بوده‌اند ما حق داریم این نسخه را علنا مقابل کودکان مان بیان کنیم و به آن‌ها بگوییم که افراد موفقی خلاف عادت جریان طبیعی سیر تحصیل موفق شده‌اند؟؟؟
و اگر حق داریم چنین کنیم با چه مختصات و مقیاسی باید این جریان را برایشان تشریح کنیم؟؟؟
این کتاب به اندازه‌ای که به جریان دور شدن سهراب از تحصیل مدرسه پرداخته است و آن را نشانه گرفته، به شخصیت او نپرداخته است.
سعی کرده است او را انسانی با تخیل و ادراک ویژه ترسیم کند اما همین را هم به طور درست به مخاطب القا نمی‌کند...
ای کاش زبانی صمیمی تر و خط سیری پرکشش برای کتاب انتخاب میشد...