یادداشت sara

        شخصیت ایوان ایلیچ و زندگی‌اش خیلی متاثر کننده است. این کتاب رو واقعا دوست داشتم. قلم تولستوی مثل آب روان که توی ذهن جاری میشه اصلا نمیفهمی چیشد که کتاب رو تموم کردی. 
فکر میکنم داستان ایوان ایلیچ یک چیزی رو خیلی خوب بهم یاد داد :
جوری زندگی کن که در واپسین لحظات زندگی پشیمانی آخرین جرعه های روحت را سر نکشد
از یه جایی به بعد دیگه ایوان ایلیچ از سایه ی مرگ که روی زندگی اش افتاده بود نمی‌ترسید بلکه از این می‌ترسید که به درستی و شایستگی زندگی نکرده باشه و تمام عمرش بیهوده گذشته باشه. این بود که درد ایوان ایلیچ رو ده برابر میکرد، زندگی نکرده.