یادداشت محبوبه طاهری

        از پیش دکّه‌ها که عبور می‌کردیم امکان نداشت راه رفتن‌مان را متوقف نکنیم و توجه‌مان را به تیتر‌ها و عکس‌های روزنامه‌ها ندهیم. یک عکس جالب روی مجله، یک تیتر جنجالی و یا عکس و خبری از بازیگرانی که فیلم‌شان در حال پخش بود، حتماً ما را ترغیب به خرید آن می‌کرد. بعضاً حتی یک کلکسیون جذاب از مجله‌ها را در اتاقمان داشته‌ایم. جلوتر که آمدیم، لینکهای خبری،مدام برای‌مان ارسال می‌شد، با عناوینی که حتماً فضولی‌مان گل می‌کرد. چرا بی اعتنا از کنار این اخبار گذر نمی‌کردیم و نمی‌کنیم؟ چگونه بین این همه مشغله، کنجی از وقتمان را حتماً به اخبار اختصاص می‌دهیم؟ اصلاً چه ربطی به ما دارد؟
رولف دوبلی تعریف می کند که چگونه به پیگیری اخبار اعتیاد داشته. او می‌گوید که چطور در زمانی کوتاه به یک روزنامه‌خوانِ خوره تبدیل شد. هر روزنامه را از تیتر اول تا کلمه آخر می‌خواند. هفده سالگی اوج عطش او در دنبال کردن خبرهای سرتاسر دنیا بود. سنی که در آن دوستانش وقتشان را در جنگل ها، زمین‌های فوتبال و با ماکتهای هواپیما و دختران می‌گذراندند. با شروع دانشگاه حرص و ولع خبرخوانی‌اش به حاشیه رفت زیرا در دوران دانشجویی آنقدر کتاب برای مطالعه داشت که به خواندن خبرها نمی‌رسید. اما به محض ورود به اولین شغلش به خبرخوانی اشتیاقی بیشتر از گذشته نشان داد. به عنوان مسئول امور مالی هواپیمایی سویس ایر، تقریباً هر روزش در هواپیما و خواندن اخبار سپری می‌شد. با ظهور اینترنت، ناگهان حجم دانستنی‌ها از قبل هم بیشتر شد یعنی به یکباره "همه چیز" در دسترس بود. گرچه اخبار او را عصبی می‌کرد ولی دست برداشتن از آنها کار راحتی نبود. با مرور زمان متوجه شد که خواندن یکباره متن‌های طولانی برایش دشوار شده گویا کسی توجهش را تکیه تکیه کرده بود. بنابراین کم کم از اخبار فاصله گرفت و یک روز بالاخره تصمیم گرفت که اخبار بی اخبار! دوبلی به ما اطمینان می‌دهد که بدون این اخبار، زندگی‌مان بهتر خواهد بود و هیچ چیز مهمی را از دست نخواهیم داد.
حالا اخبار دقیقا چیست؟ اطلاعاتی درباره رویدادهای سراسر جهان.
رسانه‌ها کار خود را بلدند از عبارتهای مبالغه‌آمیزی چون «اخبار فوری»، «سرخط مهم‌ترین اخبار جهان» برای توصیف اطلاعات استفاده می‌کنند. نویسنده بیان دارد که می‌توانیم با خیال راحت فرض کنیم هرچه یک خبر فوری‌تر باشد در واقع برای ما کم اهمیت‌تر است. اخبار برای ذهن مانند شکر است برای بدن.
پیشنهاد و راهکار چیست؟ اگر نمی‌خواهید از توهم جا نماندن از اتفاقات مهم جهان دست بکشید، می‌توانید نگاهی فوری به چکیدۀ برخی رسانه‌ها یا تنها تیتر اخبار بیاندازید. کتاب‌ها و مجله‌هایی را مطالعه کنید که معتبر و عمدتاً به مقالات متخصصان اختصاص دارند و دارای ارزش خواندن‌اند. خواندن گاه به گاه کتاب‌های آموزشی خوراک بهتری برای مغز است تا اخباری که مغز را می‌خورد.
پیگیری اخبار، وقت تلف کردن است. از طرف دیگر اگر توجه کرده باشید خبرهای بدی که به ما می‌رسند بیشتر از خبر‌های خوب هستند. تاثیر اطلاعات منفی دو برابر شدیدتر از اطلاعات مثبت است. روانشناسان از این مسئله با عنوان "خطای منفی نگری" یاد می‌کنند. نتیجه واضح است. پیگیری اخبار کیفیت زندگی را کاهش می‌دهد. به این صورت که بیشتر استرس خواهیم داشت، عصبی‌تر می شویم، فکرمان مشغول می‌شود و در نهایت زودتر خواهیم مرد!
زلزله‌ای در فلان کشور، ملاقات رئیس جمهور الف با رئیس جمهور ب، طلاق یا ازدواج فلان بازیگر، پرتاب یک موشک در کره شمالی و... . چه اهمیتی دارد؟ اخبار در مقایسه با کتاب اختراع تازه تری ست. اما قدرت و ارزش کتاب بسیار بیشتر است.