یادداشت سارا مستغاثی

        باید بگویم منصفانه نیست؟ زندگی عادلانه نیست؟ این کل چیزیست که نویسنده می خواست بگوید؟
یعنی یک طوری می خواست میل به فراموش نشدن و جاودانگی اش را قانع کند...که بله هیچکس دوست ندارد کاملا نابود شود ولی دنیا مطایق آرزو های ما کار نمی کند. پس مجبوریم بسازیم و از همین زندگی ای که داریم لذت ببریم چون احتمالا هیچ چیزی غیر از این نیست.

با این کتاب کلی خندیدم و گریه کردم و در تمام آن یک خلاء بزرگ حس می شد. خلا ای که شاید پاسخ این سوال آن را پر کند:
برای چی زندگی می کنیم؟

و اگر این خلاء پر می شد، هیزل و گاس هم احتمالا آدم های خوش بخت تری می شدند و دیگر هیچ فالتی در استارزِ ما نبود...