یادداشت مهدی جمشیدیان

        چیزی که با خواندن رمان کوتاه اعجام به ذهن می ریزد درد است. درد دیکناتوری، زندگی در اسارت، خفقان ، خود سانسوری، شکنجه و هزار درد مشابه دیگر که ذات زندگی زیر سایه حکومت های دیکتاتور محور ،حتی با عنوان جعلی جمهوری ، به انسان تحمیل می کند. 
اعجام روایت نویسنده دانشجویی در سالهای حکومت صدام بر عراق است. ضرب آهنگ تند، روایت سر راست و  تکان دهنده از زندان و شکنجه و رفت و برگشت های زمانی و تکنیک در خدمت قصه، از خصوصیات بارز  این  داستان است که آن را خواندنی می کند.