یادداشت

        _شروع به گریه کردم، چنان بغضی از گلوین بیرون می ریخت که انگار  هیچ وقت قرار نبود تمام شود.

_دوباره لبخند زدی؛ اما این لبخند، لبخند دلبرانه ای نبود. این بار لبخندت کوچکتر و غم انگیز تر بود.


فضاسازی عالی،  دادن اطلاعات کافی از محیط اطراف ، بیان ویژگی های ظاهری افراد، بیان احساسات و افکار به وضوح، ایجاد توانایی درک عواطف شخصیت ها در خواننده ، داشتن پایان تقریبا نامشخص و غمگین. توانایی ارتباط گرفتن با شخصیت ها و همزادپنداری با انها. قشنگ ( در واقع فوق العاده) بود :)!