یادداشت آرزو حسام

        من تا حالا یک‌بار هم به جنوب سفر نکردم ولی عاشق اون‌جاهام :)) این کتابم به این دلیل انتخاب کردم که همه‌ی داستان‌هاش تو حال و هوای جنوب می‌گذره. با این حال با تعاریفی که شنیده بودم فکر می‌کردم فضاسازی‌ها و توصیف‌هاش قوی‌تر باشه. 
من همه‌ی داستان‌های این مجموعه رو دوست داشتم. از موقعیت‌های معمول و نامعمول زندگی داستان‌های بسیار ملموسی نوشته بود و مخاطب می‌تونست کاملاً خودش رو جای شخصیت‌ها تصور کنه. اینم بگم که تقریباً همه‌شون تراژدی‌ان و اشک‌تونو درمیارن :)))
پ.ن: موقع خوندنش آهنگ “قارئة‌ الفنجان” از عبدالحلیم حافظ رو گوش کنید، تو همون یک ساعت هم تموم می‌شه.