یادداشت مهدیه دستجردی

        کتاب در مورد گاراژ داری‌ست که راه و رسم و مسلک خودش را دارد. کارهایی می‌کند که از عهده یک آدم معمولی برنمی‌آید. درویس مسلک و پول‌دار است و کرور کرور آدم، شیفته‌ی مرام و معرفتش هستند. جملاتش برای منِ خواننده سخت خوان و گیج کننده بود. (بقول قیدار فهمم بیجک گرفت) ریتم داستان کُند بود و موقع خواندنش اذیت می‌شدم. 
در واقع چون جزء کتابهای نیمه خوانده‌ام بود؛ خودم را وادار می‌کردم تا به پایان برسانمش.
به قول قیدار: «حق؟»
:)