یادداشت مهدیار

        عباس خیر آبادی میگه:
احساسِ سوختن به تماشا نمی‌شود
آتش بگیر، تا بدانی چه می‌کشم...
------------------------------
وقتی هم که تو صفحه‌ی اول این کتاب می‌خونید:
 در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد. این دردها را نمی‌شود به کسی اظهار کرد، چون عموماً عادت دارند که این دردهای باورنکردنی را جزو اتفاقات و پیش‌آمدهای نادر و عجیب بشمارند و اگر کسی بگوید یا بنویسد مردم بر سبیل عقاید جاری و اعتقادات خودشان سعی میکنند که با لبخند شکاک و تمسخر آمیز تلقی بکنند.
- فقط کسایی که آتیش گرفتن، کامل منظور نویسنده رو درک می‌کنن...
 و آتیشِ وجودشون دوباره گر میگیره.
------------------------------
چی بگم؟ چه نقاش و نویسنده‌ی قدرتمندی!! کمتر کسی می‌تونی با کلمات به این زیبایی تصویر بسازه، کتاب پره از تمثیل‌های محشر :)
------------------------------
و اما در مورد داستان؟ I have no any idea 😶