یادداشت امیر ابراهیمی

        چی بگم، دارم دوباره می‌خونمش، چی بگم جز اینکه هربار که به خواندن برگشتم معنای تازه‌ای یافتم و جریان زندگی را حس کردم/ به یاد آتش دزد پرمتئوس افتادم که در سالهای دبیرستانی به زور تنبلی خواندمش ولی کیفور شدم، چند بیت از لئوپاردی را هم نمی‌دانم در کدام کتاب، خواب یا مکاشفه‌ای یافتم، از آن کتاب‌های همیشه خواندنی است که باز می‌خوانم، عجب ادبیات احساسات تکراری عوامانه یا والامنشانه را به روی آدم می‌آورد/ ساعتی با خودم مونوگ کردم و جنون استدلال را در حق خودم ادا کردم ولی واقعاً حقیقت پیش کسی نیست و زندگی برقرار است مثل زندگی باشیم