یادداشت نفیسه سادات موسوی

        تصوری که ما از افکار یه نوجوان داریم همیشه با افکار نوجوان یکی نیست! نادر ابراهیمی عزیز اینو خیلی خوب تو این کتاب کم‌حجم و روان و خوش‌خوان برامون به تصویر کشیده. نگاه یه نوجوان به پدرش، که همیشه گفتن و شنیدیم باید یه قهرمان باشه، گاهی تا حد یه بدمن میاد پایین و ترکیب خشم و حیا چیزیه که باعث میشه این وقتا نوجوان با پدیده خودخوری آشنا بشه!
کتاب، با وجود سبکی و کم‌حجمیش (۲۹صفحه) خیلی کامل و جامعه. از استعارات و فضاسازی‌های تصویریش با کلمات گرفته تا منتقل کردن حس و حال و خفقان روزگار و استرس شرایط. یکی از ۲۰ ماجراییه که نادرابراهیمی گفته بود بچه‌های ایران از گوشه‌کنار سرزمین بهم رسوندن خاطره‌ش رو تا به شکل داستان بنویسمش (گرچه فقط ۵ تا از اینها به سرانجام رسید)‌ و همین که میدونیم همه چیز داستان نیست و واقعیت تو دلشه، تاثیر کتابو دوچندان میکنه.
بچه‌های پنجم ششم به بعد میتونن این کتاب و بخونن و بفهمن و باهاش همراه بشن ولی در کنارش پدرمادرای نوجوون دار هم خوبه بخوننش. حتی اگه انقلابی نیستن، چراکه بعد روانشناسانه کتاب واقعا پررنگ و قابل توجهه