یادداشت حسین صادق ویشکائی

        کتابی جالب، که خواننده را در مسیر داستان های موازی، پر از نکته های اخلاقی، جذب کرده و با خود می برد تا آنجا که شاید درخشان ترین پایان قابل تصور نباشد اما مطلوب است.
گاهی تفکرات یک جانی به قدری باور پذیر است که خواننده از همدردی با او در لحظاتی حس عذاب وجدان را تجربه می کند. گویی نویسنده میخواهد با تلنگری خواننده را مجاب کند که او نیز یک ایگور درون دارد.