یادداشت زهرا نجاری

        من جزئیات را دوست دارم. دوست دارم بدونم آدمها چطور کودکی کردن، اتاقهاشون چه شکلی بوده، چه بازی هایی می کردن...
دوست دارم زندگی آدمها رو از جزئیاتش بفهمم
نیمه‌ی اول کتاب پر از جزئیات این چنینی بود و من رو برد به درون عمارت‌های اواخر قاجار و از اونجا به مدارس شبانه روزی بلژیک و بعدتر باز ایران

مهین بانو با اینکه در خانه‌ی مهمترین آدمهای مملکت زندگی می کرده و با شاه رفت وآمد داشته، اما متاسفانه اطلاعات سیاسی خاصی نداره، اونهایی هم که داره درست نیست. اعتقاد داره میرزا کوچک خان کمونیست بوده و مشروطه به درد ایرانی ها نمی خوره چون « ما رو باید اداره بکنن نه که خودمون مجلس راه بندازیم.» البته از حق نگذریم، ادعای خاصی هم در این زمینه نداره!

کتاب، قوی نیست. شرح خاطرات خودگفته شده ست. راحت خونده میشه. یک جاهایی تفاوت دیدگاه ها حرصت رو درمیره، یک جاهایی هم کنجکاو میشی بیشتر بخونی که ببینی چی شد. 

راضی ام که خوندمش.