یادداشت نرگس

        مونولوگی از زبان یک نوجوانِ تنها، طرد‌شده، عُصیان‌گر و آرمان‌گرا..
رُک بودن شخصیت‌‌اصلی کتاب، بهش این امکان رو میده که بتونه خیلی راحت هر مسئله ای رو به چالش بکشه و همین باعث میشه دیدگاه این نوجوان در ابتدا، واقع‌گرایانه به نظر برسه و حتی شاید باهاش همزادپنداری کنیم؛ ولی در نهایت متوجه می‌شیم که این مسیر با این دیدگاه چقدر سخته و طاقت‌فرسا میشه..

شخصیت پردازی درستی نداشت.توصیفات جذابی رو ارائه نکرده بود یا حتی پیچیدگی و گره‌ خاصی در داستان خلق نشده بود؛ ولی بخاطرِ بیان کردن دغدغه‌های یک نوجوان از زبان خودش، قابل چشم‌پوشیه :/

شاید بهتر باشه توی این داستان، به دنبال نتیجه‌ و درس نهایی نباشید و در خلال داستان به نکات ریز و درشت‌ش توجه کنید :)
با این وجود، فصل آخر کتاب رو دوست داشتم.
آدم‌ها تغییر می‌کنند و قابل پیش‌بینی نیستند و تو، اگر تغییر نکنی محکوم به فنا هستی..

⚠️از متن کتاب:
زندگی فقط این نیست که درس بخوانی ولی با درس خواندن می توانی قد و قواره های ذهن خود را پیدا کنی و می توانی بفهمی که چه لباسی اندازه قد و قواره ذهن تو است.