یادداشت لیلا عابدین زاده
1402/6/4
داستان بینهایت قشنگی درباره یک نویسنده جوان و علاقمندیش به دختر خانوادهای که همراهشون زندگی میکرده هست. اما داستان پیچیده میشه، شخصیتهایی اضافه میشن و درونمایهی روانشناسی به شخصیت افراد و رفتارهاشون تو روند داستان جون میگیره. توصیفات خیلی زیبایی داشت، نویسنده به قدری ماهرانه روایت کرده بود که تونست ۹۰۰ صفحه (داخل موبایل) من رو همراه کنه با خودش. یه جاهایی از داستان از شدت استرس نفسم میگرفت و فقط با ولع میخوندم که ببینم چه اتفاقی میافته. روند داستان رو بیشتر از پایانش دوست داشتم اما در کل یه سری جاها برام غیرقابل باور میشد رفتارها و حرفهای آدمها که میذارم به حساب عدم شناخت خودم از مردم و جامعه روس تو زمان زندگی نویسنده و شاید هم اغراقهای راوی. استاریکووا در مقدّمهای که بر ترجمهٔ انگلیسی این کتاب نوشته میگوید: برادران کارامازوف، جنایت و مکافات، و ابله بزرگترین رمانهای داستایفسکی اند، و آزردگان دریچهای است به جهان نویسندهای بزرگ، طرحونقشهای وسیع برای بومهایی عظیم که از پی خواهند آمد. به عقیدهی من، هر که خواندن داستایفسکی را با آزردگان آغاز کند بختیار است؛ از جای درستی آغاز کرده؛ خاصه اگر جوان هم باشد. «تحقیر و توهینشدهها» را از طاقچه دریافت کنید https://taaghche.com/book/59638
(0/1000)
نظرات
1404/4/14
من خودم بار اول داستایفسکی خوندن رو ۱۲ سالگی با یادداشتهای زیرزمینی شروع کردم و چندسال بعد شبهای روشن و نوشتههای پراکنده دیگه این نویسنده. و واقعا این رو تصدیق میکنم که هرکسی با آزردگان آغاز کند بختیار است؛
2
2
1404/4/23
نظرم دربارهٔ داستایفسکی رو اگر بخوام خیلی کوتاه بیان کنم میگم: روانشناس اعظم آثارش آدم رو به اعماق تمایلات انسان میکشونه تا الان با آزردگان بیشتر ارتباط گرفتم. شما چطور؟ نظرت درمورد داستایفسکی چیه؟ هنوزم احساس میکنید بعضی شخصیتها غیر قابل باورن؟ @labedinzade
0
لیلا عابدین زاده
1404/4/21
0