یادداشت

        اسم کتاب رو بیشتر از خود کتاب دوست داشتم، به نظرم به محتوایش هم می خورد. شهدا که دستچین شده بودن.
اما به کتاب انتقاد دارم. در تمام مدت مطالعه از خودم می پرسیدم، خوب کتاب چی می خواد بگه؟!
اینکه شهدا انسان هایی خوب بودن؟! خوب خودمون می دونیم! صرفا تعریف خاطره بود؟ شاید! 
مشکل اینجا بود که خاطره ها صرفا خاطره بودن، بار اثر گذاری نداشت. تمام خاطره ها تاکید داشتن که این عزیزان از اول خوب و خاص بودند، و بعد شهید شدن. لذا خوندنش تنها خاطره خوندن بودن. هیچ تاثیر گذاری نداشت! جز حسرت برای از دست رفتن آدمهای خوب!
آدم حس نمی کرد می تونه مثل اونها بشه، چون تاکید عجیبی روی از اول خاص و خوب بودن داشت. جوری که آدم حس می کنه داستان آدمهای از زمانه و سرزمینی متفاوت رو داره می خونه، آدمهایی که هرگز به اونها نمی رسیم و راه تلاشی هم نشون داده نشده!