یادداشت فاطمه سلیمانی ازندریانی

        ما در دنیای ادبیات و داستان با ژانرهای بسیار متنوعی مواجه هستیم که هر کدام از این گونه¬های داستان-نویسی طرفداران خاص خود را دارند. داستان تاریخی یا داستانی که در بستر تاریخ روایت می¬شود هم یکی از ژانرهای پرطرفدار است که در همه جهان سابقه¬ء طولانی دارد. از کتاب¬های تاریخی پرطرفدار می¬توان به کتاب¬هایی مثل سینوهه اشاره کرد. در بین کتاب¬های ایرانی هم داستان¬های جالبی درباره هخامنشیان و ساسانیان و حتی قاجار نوشته شده است. اما همه اینها درباره تحولات و اتفاقات این سرزمین است. سرزمین مادری. داستان¬هایی که درباره تاریخ ایران نوشته شده¬اند شاید از نظر کمیت با داستان¬هایی که درباره تاریخ اسلام نوشته شده است برابری نکند. داستان¬های تاریخ اسلام و تاریخِ شیعه که هم¬زمان با روایت زندگی ائمه یا دوستان و دشمنان آنان به تحولات و وقایع آن دوران پرداخته¬اند. از آنجایی که روایت زندگی ائمه(ع) در بستر داستان، مشکل است برخی از نویسندگان برای به تصویر کشیدن دوره امامت هرکدام از این بزرگواران زندگی یکی از یاران برجسته ایشان را روایت می¬کنند. این ژانر داستانی در سال¬های اخیر طرفداران بیشتری پیدا کرده. چون هر کدام از این شخصیت¬ها یک ویژگی خاص و درخشان داشته¬اند که مواد و مسالح زیادی در اختیار داستان¬نویس قرار می¬دهد. مثلاً یاران نزدیک پیامبر ابوذر و سلمان و عمارِ یاسر که هر کدام سرگذشت عجیبی داشتند و در عین حال سرگذشت هریک متفاوت و متمایز با سرنوشت دیگری بوده. 
یکی از افرادی که نامش در تاریخ شیعه به نیکی ثبت شده و سرنوشتش با حماسه بزرگ عاشورا گره خورده میثم تمّار است. مسلم ناصری در کتاب باغ طوطی زندگی و زمانه میثم را به تصویر کشیده.
نامی که شاید تا پیش از انقلاب اسلامی در بین ایرانی¬ها ناآشنا بود. حتی اکثر کسانی که به این نام خوانده می¬شوند سن¬شان کمتر از سن انقلاب اسلامی است. شاید این موضوع بی¬ربط به نظر بیاید اگر بگویم که شخصی را می¬شناختم با فامیلِ «میسمی» که چون ثبت احوال با این اسم و ریشه این اسم آشنا نبوده این اسم خانوادگی را به این شکل ثبت کرده.
همه اینها را گفتم تا برسم به اینجا که بگویم خودِ من با خواندن کتابِ باغ طوطی فهمیدم که میثم تمار یک اسیر ایرانی بوده که به عنوان برده فروخته شده. نکته جالب اینکه میثم نام ایرانی او بوده و بعد از اسارت او را به نام سالم می¬خوانند. نامی که تا سالها با خود داشته. اما اینکه چرا نام میثم از بین نام¬های ایرانی به فراموشی سپرده شده؟ و اینکه شاید به خاطر ریشه فارسی این اسم املای صحیح¬اش همان میسم باشد.