یادداشت زینب سادات رضازاده

        رحلت پیامبر بود که بریده ای از کتاب را دیدم . کمی سخت سراغ این کتابها میروم. میترسم اگر خوشم نیاید عذاب وجدان بگیرم از معصوم و نتوانم آن را راحت زمین بگذارم. اما با خودم گفتم شروع میکنم و بعد تصمیم میگیرم. داستان ابتدایش از زبان عبدالمطلب بود و چقدر به دلم نشست. چیزهایی که می‌دانستم و چیزهایی که نمی‌دانستم همه را زیبا روایت می‌کرد. بعد از او ابوطالب و جعفر هم روایت کردند. زندگی پیامبر را از زبان دیگران شنیدن شبیه دست و پا زدن در دریای او بود. شبیه رسیدن به یک دشت گل، شبیه نسیم معطر که دلت را زنده کند .... در آخر روز تولدتان به شما میگویم دوستتان دارم ...