یادداشت روژان صادقی

        اول اینکه من متوجه شدم کلا از داستان کوتاه نمیتونم لذت ببرم چون دوس دارم تا مدت زیادی تو داستانی که به دلم نشسته غرق بشم.
دوم اینکه به نظر من تو داستان های این کتاب کلیات اصلی داستان قربانی جزئیات زیاد از حد و بی مورد شده بود که برام خوندن کتاب و خیلی سخت کرد طوری که کتاب ۶۰ صفحه ای رو سه-چهار روز طول دادم تا بخونم.
تنها به دو دلیل از کتاب لذت بردم:
۱. کتاب هدیه ای بود از یکی از نازنین ترین آدم هایی که تا حالا تو زندگیم دیدم[مرسی محسن جون:)))
۲. خیلی برام جالب و هیجان انگیز بود که وقتی تو شهر های متفاوت بوده, تو هرکدوم داستانی از همون شهر نوشته.