یادداشت عطیه عیاردولابی

        خیلی داستان جذاب و غافلگیرکننده‌ای داشت ولی مدل روایتش، زاویه دید و راوی‌هاش حوصله‌سر بر بود.
مثلا اگه اون نویسنده اول داستان حذف می‌شد و رییس پلیسی نبود که بخواد برای نویسنده تعریف کنه چی می‌شد؟
اینطوری انگار خواننده از داستان و موقعیت‌ها خیلی دور نگه داشته می‌شد. چقدر هم بیانیه صادر شد توش. قشنگ سبک داستان‌نویسی قدیم که باید حتما کلی نصیحت هم قاطیش می‌کردن.