یادداشت

        به نظرم اگر با نصف این کلمات داستانش را می‌گفت بهتر بود. چون تعلیق چندانی نداشت و پیش نمی‌رفت داستان. اصلا برای من بیشتر حس جستار شخصی داشت تا داستان و استفاده‌ی زیاد از تشبیه و استعاره و سعی در فاخر کردن نثر، کار را حوصله‌بر کرده بود. خیلی طول کشید تا تمامش کنم. درحالی که اگر جذاب و پرکشش بود می‌شد یک‌نفس آن را خواند. معمولی بود. پیرنگی نداشت که با خواندنش عقل از سر مخاطب بپرد و خون در رگ‌هایش منجمد شود.