یادداشت عین راء

        دفعه اولی بود که یک نمایشنامه می خواندم و ساختارش برایم جالب بود. 

داستان در یک اتاق می گذرد و بیشتر گفتگو محور است. دو شخصیت با هم صحبت می کنند پیرامون شخصیت نفر سومی که در آنجا نیست. دو مرد در مورد یک زن.

نویسنده پیرامون عشق بین زن و مرد مسائل مختلفی را در قالب گفتگو بیان می کند. فلسفه را وسط بحث می ریزد و نسبت محبت و رابطه زناشویی را می سنجد. به گمان من یک نمایشنامه هالیوودی است که کلی ابتذال وسطش ریخته تا مطالب فلسفی اش را به خورد مخاطب بدهد. اگر کسی بخواهد فیلم مبتذل از آن درست کند، می تواند.

هر از چندگاهی غافلگیری دارد و این یعنی مخاطب خیلی از همراهی با آن خسته نمیشود.

در کل خواندنش را به کسی توصیه ای نمی کنم که خیلی آورده ای ندارد.