یادداشت شقایق خانجانی

        انتخاب این کتاب اتفاقی بود. ولی از همون لحظه که شروعش کردم تا همین الان که کتابو بستم، از تک تک جملات کتاب لذت بردم.
از نوع قلم نویسنده که طنازانه جلوه‌ی دیگه‌ای از مرگ رو نشون میده، از پرداخت شخصیت والاس و رشدش در حین داستان، از نلسون و شیطنتاش که هر بار یه کاری میکرد از خنده غش می‌کردم. و می و هوگوی عزیزم.
با این کتاب قهقهه زدم، لبخند زدم، اشک ریختم و زار زدم. و یه جایی وسطای کتاب دلمو جا گذاشتم.
فکر نمیکردم انقدر دوستش داشته باشم ولی عاشقش شدم.