یادداشت ایمان نریمانی

        این دومین کتابی بود که درباره کره شمالی می خواندم. پس از خواندن نیم دانگ پیونگ یانگ حس کردم که برای کسب اطلاعات درباره این کشور مرموز به مطالعه بیشتری نیاز دارم. با این حال تنها دسترسی ام به #طاقچه_بینهایت بود و در آنجا نیز با این کتاب آشنا شدم.
بسیاری از مطالبی که در این کتاب ارائه شده بود با اطلاعات ارائه شده در کتاب امیرخانی مشابه بود. با این حال، در هزار فرسنگ تا آزادی میشد همان لایه های زیرین جامعه کره شمالی را که امیرخانی در کتابش نتوانسته بود کشف کند دید. فقر، قحطی، ترس و فرار واژه هایی بودند که کره شمالی را در این کتاب توصیف می کردند.
کتاب خودسرگذشت نامه ای است از یون سون کیم، دختری 12 ساله که در قحطی کره شمالی پدرش را از دست می دهد و به همراه مادر و خواهرش تصمیم به فرار از این کشور می گیرد. با این حال فرار از این کشور چندان ساده نیست و در این راه او با چالش های زیادی مواجه می شود. در نهایت بعد از فرار به چین، باز هم رنگ آرامش را نمی بیند و سالها با ترس در این کشور زندگی می کند. در نهایت با فرار به کره جنوبی می تواند رنگ آرامش را بعد از 9 سال ببیند.
مشکلات زیادی که این دختر از زمان فرار از کره شمالی تا رسیدن به کره جنوبی با آن مواجه می شود و سختکوشی مقاومت و امید او و خانواده اش بسیار برایم آموزنده بود.
البته این کتاب از آن دست کتاب های همه پسند نیست و نمی توانم توصیه ای برای خواندنش انجام دهم. اما برای افرادی مثل من که درباره کره شمالی کنجکاو هستند می تواند مفید باشد.