یادداشت محدثه سهامی

        وقتی موقعیت سفر نداری ، خوندن سفرنامه موهبت بزرگی میشه واست.
انگار که یک دوست عزیزی دعوتت کرده تا در سفر همراهش بشی .
انگار که تک تک اتفاقاتی که واسش افتاده رو تجربه می‌کنی و از دریچه چشم اون ، به اتفاقات نگاه می‌کنی و موهبت بزرگتریه که این دوست عزیز ، منصور ضابطیان باشه با قلم جادویی ، گیرا و دلنشینش.✨

" موا" چهارمین سفرنامه ای بود که از منصور ضابطیان می‌خوندم .
تو این کتاب شرح سفرش به کشور ویتنام رو نوشته .
حالا چرا موآ؟
موآ در زبان ویتنامی به معنی بارانه و به خاطر زیادی که باریده در طول سفر ، نویسنده این اسم رو انتخاب کرده واسش.
برای منی که صرفا ویتنام رو به جنگی که با آمریکا داشته می‌شناختم و اطلاعات دیگه نداشتم راجع بهش جذاب بود .
می‌تونم بگم بعد از "سباستین" جذاب ترین کتابی بود که خوندم ازش.