یادداشت هانیه عدالتی

        داستان پر کشش و جذابی بود. درون مایه داستان تا حدی تکراری بود و از یک کهن الگو الهام گرفته بود ولی تعلیقات کتاب زیاد بود و خواننده را با خود همراه می کرد. 
شیوه ی نگارش کتاب برایم خاص و نو بود.داستان با ترکیب مونولوگ ها و دیالوگ های شخصیت های مختلف پیش می رفت.شخصیت پردازی کتاب عالی بود،  نویسنده به شخصیت ها مسلط بود و همه را با جزییات و لحن مخصوصشان روایت می کرد. 
کتاب « بی نام پدر» برگزیده ی جایزه ادبی جلال آل احمد سال ۱۴۰۰ است.