یادداشت نعیمک

        این قصه از مجموعه‌ای است که هوپا با عنوان «عشق‌های فراموش‌شده» چاپ کرده و هر جلد بازنویسی از یک عشق قدیمی است. این داستان هم از یک روایت عامیانه گرفته شده که در کتاب «کوچه» هم با عنوان «علی بونه‌گیر» آمده. مسئله‌ای که دربارۀ قصه‌های قدیمی هست شکل مواجه آن‌ها با آدم‌ها است. مثلاً با نگاه امروزی زنان داستان همگی بدبخت هستند و در خدمت مرد داستان و با اینکه هیاهو می‌کنند در نهایت در برابر مرد داستان منفعل هستند. به عادت قصه‌های قدیمی پر از تلخی و نابرابری است و ساده‌تر بگویم یاد فیلم‌ها و سریال‌های دهۀ شصت خودمان می‌افتیم. روایت هم تقریباً بدون تغییر مانده و نویسنده نخواسته دست ببرد و روایت را امروزی کند و تنها سعی شده ساده‌تر بیان شود تا قابل درک باشد. با تمام این تفاسیر چنین کتابی را باید خواند؟ خیلی بستگی به خواننده دارد. به عنوان یک داستان از نظر من ارزشی ندارد و می‌توانیم به اصل قصه‌ها دسترسی داشته باشیم و ساده‌تر کردن آن هیچ فایده‌ای برای نوجوان ندارد چون باز هم فضا غیرجذاب است و قدیمی. حتی خیلی از جمله‌ها و ماجراها را شاید بچۀ امروزی درک نکند. کتاب شاید به درد نوجوانانی بخورد که دغدغۀ کتاب کلاسیک دارند و البته کسی هم کنار دست‌شان هست که بتوانند باهاش حرف بزنند. وگرنه به عنوان یک قصه برای دیگری من به کسی پیشنهاد نخواهم کرد و مهم‌ترین دلیلم هم غیرجذاب بودنش هست. 
البته من به خاطر اینکه قصه‌های قدیمی را خلاصه کرده کل مجموعه را دارم.