یادداشت آیدا، کتابخوار اکسوپلنت

        معمایی و رازآلود؛ اگر این ژانر را دوست دارید دیر یا زود باید این کتاب را بخوانید.
-نيويورک‌تایمز
دو دهه پیش فرانک‌کارتر قاتل بچه‌ها، توسط پلیس دستگیر و همه اجساد به جز یکی از آنها پیدا شدند. حالا تام با پسر کوچکش بدون آنکه از گذشته‌ی این شهر خبر داشته باشند به آنجا اسباب‌کشی می‌کنند.
با اینکه به عنوان یک کتاب جنایی گزینه‌های بهتری وجود دارد و اوایل کتاب خیلی جذاب نبود اما لطفا به نجواگر فرصت اثبات خودش را بدهید؛ زیرا اگر از دید دیگری به آن نگاه کنیم خیلی برتر از یک کتاب جناییست و تقریبا نصف ژانر‌ها را به خودش اختصاص داده بود.
نویسنده همه‌چیز را به طوری توصیف کرده‌ بود که در زمان مطالعه تمام صحنه‌ها جلوی چشم مخاطب هویدا می‌شوند و این صفات ممتاز کتاب بود.
با این‌حال زیاد بودن اسامی و محتوای حقیقی کتاب با روحیه‌ی من سازگار نبود؛ وقتی مسئله بچه‌ها به میان می‌آید همه چیز استرس‌آور خواهد شد.
سر درآوردن از انگیزه‌ی قاتل از قتل نیز من را پیر کرد.
با همه‌ی این‌ها نجواگر کتاب جذاب و قابل قبولی بود و پیشنهاد می‌کنم از لذت خواندن این کتاب غافل نشوید، فقط به یاد داشته‌باشید اگر تنها، غمگین و یا افسرده باشید تو یه چشم به ‌هم زدن اسیر نجواگر می‌شوید.
کمی اسپویل:
چقدر شخصیت پیت را دوست داشتم و براش متاسف شدم. پیت باید کنار پسر و نوه‌اش زندگی جدیدی را آغاز می‌کرد ولی مرگ بهش این اجازه را نداد.
من حتی دلم به حال فرانسیس هم سوخت. اکثر کسایی که شخصیت منفور و انگیزه‌ای برای قتل دارن در بچگی توسط خانوادشون آسیب دیدن. تاثیر والدین بر آینده‌ی فرزند واقعا غیرقابل چشم‌پوشی است‌.