یادداشت آرمان نوری

        کتاب با روزنوشت‌های شخصی نویسنده از مرگ کیارستمی شروع می‌شود که کمی حوصله سر بر بود و چیز جدیدی نداشت ولی جمع آوری آن برای ثبت در تاریخ خوب بود. شخصا طرفدار این نوع گفتگوهای تاریخ شفاهی هستم. خواندن این گفتگو هم برایم جذاب بود. کیارستمی دارای روحیات خاص و دنباله رو هیچ کس نبوده رضایت درونی برایش از همه چیز مهمتر بوده. این ویژگی‌اش را تحسین می‌کنم.