یادداشت شیدونگ

        آئورا شاید قربانیِ دو تا چیز شد: یکی این که وسطاش ایبوک ریدر خریدم و طبیعتا چون ذوق داشتم رفتم سراغ کتابایی که دانلود کرده بودم که «وردی که برده ها می خوانند» هم جزوِ همون کتابا بود.‏ دوم این که من کلا عشق های غیرِ واقعیِ رمان های امریکای لاتین رو نمی فهمم، دارم مشخصا به «تونل» ارنستو ساباتو، «ابداعِ مورل» آدولفو بیوئی کاسارس و خودِ همین «آئورا» اشاره می کنم(یوسا این وسط استثناس). خیلی هم طرفدارِ رئالیسمِ جادوییِ این لاتینا و ساینس فیکشن نیستم. به هر ترتیب، فکر می کنم «ایت واز اوکی» حقش باشه و از من دلگیر نشه‏ آقامون کارلوس فوئنتس:دی‏