یادداشت نجمه حسنیه

        سه‌گانه دوغدو پر است از افسانه و موجودات افسانه‌ای. فاطمه سرمشقی با خلق شخصیت دوغدو وارد دنیای افسانه‌های ایرانی و فرانسوی شده است. دوغدو دختری است که در فرانسه به دنیا آمده است. او پدری ایرانی  و مادری ایرانی-فرانسوی دارد و آنها را همان اول داستان از دست می‌دهد. او که بعد از مرگ پدر و مادرش به ایران می‌آید و پیش مادربزرگ ایرانی‌اش می‌ماند، درگیر ماجراهایی می‌شود که پر از شخصیت‌های افسانه‌ای است؛ از جن و غول ایرانی گرفته تا خون‌آشام و تاراسک خارجی! توی هر جلد، دوغدو با مشکلی مواجه است که به تنهایی باید حلش کند. گره‌گشایی داستان‌ها، با کمک از شخصیت‌های واحدی صورت می‌گیرد که در هر سه جلد حضور دارند و نقش جادو در داستان اساسی و پررنگ است. داستان‌ها کشش خوبی دارند و خواننده را برای کشف پایان همراه می‌کنند. 
به عنوان یک بزرگسال از کتاب چیزهای زیادی گرفتم. با بسیاری از رسم و رسوم‌های خیلی قدیمی ایرانی آشنا شدم و همراه شخصیت دوغدو ترس و نگرانی را تجربه کردم. اما به عنوان یک کودک، نمی‌دانم این تعداد اسم‌های افسانه‌ای و پیوند این همه خرده داستان با داستان اصلی، چقدر قابل فهم است. خرده داستان‌هایی است که لابه‌لای داستان اصلی گنجانده شده‌اند، ممکن است خواننده را گیج کند. خصوصا خواننده‌ی کم سن و سال، که به اندازه نویسنده با افسانه‌ها آشنایی ندارد و از هرکدام ردپایی در داستان می‌بیند. تعدد شخصیت‌های افسانه‌ای هم، شاید خط سیر ماجرا را کمرنگ کند و در بعضی قسمت‌ها خواننده‌ی کودک، متوجه نشود چی به چی شده است!