یادداشت پیمان قیصری

        لولیتا داستان مردیه که علاقه‌ی جنسی بیمارگونه‌ای به دخترکان نه تا چهارده ساله داره. راوی داستان خود این مرده و مشخصا از ابتدا با خوانندگان صحبت می‌کنه و اونها رو اعضا هیئت منصفه خطاب می‌کنه. پس از ابتدا پیداست که مرد مورد نظر جرمی مرتکب شده. مرد ابتدا از زندگی خودش و ازدواج اولش صحبت می‌کنه و به تعریف کلمه‌ای می‌پردازه که در کتاب «نیمفت» ترجمه شده. بعد، داستان سفر به آمریکا و اجاره کردن خانه‌ای که در اون یک زن شوهر مرده و دختر نیمفت‌ش، لولیتا زندگی می‌کنند رو تعریف می‌کنه. از همون ابتدا مرد در حسرت یک لمس از این دخترک ۱۲ ساله می‌سوزه. بیش از این در مورد داستان صحبت نمی‌کنم تا لو نره. این که داستان به گونه‌ای نوشته شده که گویا در حال جستن راهی برای تبرئه‌ی خودش هست من رو اذیت می‌کنه، منظورم تبرئه از جرم مرتکب شده نیست، تبرئه از انحراف جنسیه، هرچند به نظرم دنیا داره به سمتی میره که در آینده‌ی شاید نه چندان دور این اتفاق بیفته! داستان همون‌طور که ابتدای کتاب در متنی شبیه به پیشگفتار نوشته شده، هیچ نتیجه‌ی اخلاقی‌ای نداره. نمیدونم از نظر موضوعی آیا این کتاب زیرشاخه‌ی پورنوگرافی دسته بندی میشه؟ اگر بله نویسنده کاملا شونه خالی کرده از توضیح صحنه‌های جنسی، اگر نه، پس دقیقاً زیرشاخه‌ی چه دسته‌ای هست؟ در مجموع به نظرم یک کتاب متوسط رو به بالاست اما چهار میدم به دلایل شخصی :))