یادداشت عسکری فضل اله نژاد

        نمیدونم چطوره که چند وقتی هست کتابهای ترکمن صحرا به تورم میخوره!
کتاب آوای صحرا در کل بدک نبود
 داستان خوبی دارد، آخرها جالب تر هم میشود ،اما با وحود اینکه داستان ترکمنی است، اسامی ترکمنی است، اتفاقات و رسم و رسوم هم ترکمنی است اما روایت داستان انگار توسط یک فارس زبان بیان  میشود 
بر خلاف کتابهای  مرحوم ابراهیمی و یا کتابی که اخیرا خوانده ام (یورت آقای میرکاظمی) که  خواننده با تمام وجود در میان ترکمنها زندگی میکند اما آقای اونق (نویسنده این کتاب) نتوانست این حس را به خواننده القاء نماید.  
شاید عدم استفاده زیاد از کلمات و اصطلاحات ترکمنی سرعت خوانش خواننده را بالا ببرد اما همان حس بودن در میان داستان و ترکمن صحرا _که حلقه گمشده این کتاب است_ از بین می‌رود و این خوب نیست.