یادداشت پارسا نوروزی

        نمره من به این کتاب، سه!
طبق گفته مترجم کتاب ( میرعباسی ) در معرفی پشت جلد، نادیا از بهترین رمان های سورئال قلمداد می‌شود! اما...!
نقلی بود، هنوز مضمونش را به یاد دارم: حتا خردمندان هم زحمت خواندن این کتاب را به خود نمی‌دهند!
و بله! فرم کلی کتاب، آشفتگی‌ست! کتاب مشتمل بر سه بخش است. بخش اول را سعی نکنید بفهمید! بخش دوم را کنکاش کنید و بخش سوم را روخوانی!
من نمیتوانم این کتاب را در جرگه رمان به حساب بیاورم. حداقل معیار های مدرن یک رمان خوب را نداشت. تصویرسازی ها وابسته به مصورات کتاب بود، شخصیت پردازی آشفته بود و جز چند صحنه سورئال ناب، ( در ظاهر ) سورئال نداشتیم! 
خواندن نادیا، رنج است! حتا رنح شیرین هم نیست! اگر یک سورئالیست مازوخیست هستید، از این کتاب لذت خواهید برد!