احساسات یک طرفه، درون گرایی که به انفجار میرسه و حاصلش همون یک دقیقه خوشی که در بند پایانی میخونیم. تقابل راوی با جنس مخالفی که تا یکسال پیش شبیه راوی بوده است اما زودتر از او درونش به انفجار رسیده است. خوندنش وقتی نمیگیره اما داستایوفسکی ارزش خوندن داره در هر حالت
