یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

        دانشورخوانی را باید از این کتاب شروع کرد

الآن می‌توانم بگویم این همان نویسنده سووشون است. وقتی اولین مجموعه داستان سیمین دانشور یعنی «آتش خاموش» را خواندم، نوشتم انگار یک دختر دبیرستانی آمده داستان نوشته و چاپ کرده. اما دانشور، یک دهه بعد از آتش خاموش، مجموعه داستانی منتشر می‌کند که الانی که من خواندمش، فهمیدم دانشور در داستان کوتاه هم حرف برای گفتن دارد.
«پرداختن حرفه‌ای به خرافات و تسلطش به آن»، «مضمون‌های زیرپوستی»، «دست پر از ضرب‌المثل‌ها»، «دغدغه‌های زنانه‌ی جدی، نه مثل آتش خاموش، رمانتیک و احساسیِ صرف»، «شروع و پایان خوب» و موارد دیگری که الآن به ذهنم نمی‌آید، این مجموعه داستان را خواندنی می‌کند. البته یکی دو داستانش هم چنگی به دل نمی‌زد. ولی به هر حال باید سیمین‌‌دانشورخوانی را از این کتاب شروع کرد نه آتش خاموش.